Her Şey Kadar Hiç!
Göz kapaklarım son kez ufku selamlayacak
Ve hiç yaşamamış olacağım biraz sonra
Döşeğim yüklüğe kalkacak
Eskimiş pijamalarım bırakılacak bir çöp kutusuna
Bir fotoğrafım kalacak kırık çerçevesiyle geriye
Bir de çöp poşetlerine sığmayan adım
Daha güneş doğmadan yola koyulan
Otobüslerle çıkacağım bu şehirden
Her şey geride kalacak
Her şey kadar hiç! olacağım…
Ben Yusuf, kendi toprağına sürgün
Çiçekleri koparılmış eylül
Yanık türkülerle çıkacağım yolculuğa
Her adımda birkaç görüntü büyüyecek
Ve birkaç tozlu kelime gelecek dilimin ucuna
Ama her şey geride kalacak
Her şey kadar hiç! olacağım sonunda…
Kimbilir, dönerim belki bir gün geriye
Dilimde kelimeler yeşerir bir bebeğin ilk kelimesi gibi
Her şey galebe çalar her hiç’e!
Kimbilir…
08-05-2017
Yusuf Boyraz